I) Necdet, kendisinden bahsedildiği saatte uykusuz gecenin bütün ıstıraplarıyla yatağının içinde kıvranıp duruyordu. Boş yere bir parça karanlık olsun diye perdeleri kapadı, boş yere kalbinin üstüne soğuk bezler koydu, sokağın uğultusundan korunmak için kulaklarını tıkadı. Fakat bir türlü uykuyu mümkün kılan sessizliği bulamadı. II) Akşamları sokağa bile çıkmıyorum. Sobam yanıyor, gazetem, kitaplarım yanımda... Belki saadet denilen şey budur, diyorum. Öyle günlerim oluyor ki âdeta düşünmeden düşünüyor gibiyim. Erken yatıyor, erken kalkıyor; kimsesiz, insansız yollarda dolaşıyorum. Sonra can sıkıntısı denen o korkunç şey gelip alıyor kalbimi eline. III) Camiden çıktı. Avlunun arka tarafındaki setlere doğru yürüdü. Orada bir ağacın dibinde şafak sökünceye kadar oturdu. Sabah ezanını okumaya gelen bir müezzin onu ağacın altında gördü. Ona bütün gece burada mı bekledin, diye sordu. IV) Yerimden kalktım. Aynaya doğru ilerledim. İki hanımın beni izlemelerine aldırış etmeden baktım. Perişan hâldeydim. Potinlerim çamur içindeydi. Şapkamın kurdelesinde beyaz beyaz lekeler vardı. Yüzüm sapsarıydı. Gözlerim kıpkırmızı. Yukarıdaki parçaların hangisinde ilahi bakış açısı kullanılmıştır? <
I
II
III
IV