Çocuklar, dünyada yeşerecek çiçeklerdir. Mis kokulu, rengarenk çiçekler. Ama kirli bir dünya, bu çiçekleri ne kadar yaşatabilir? Araba egzozlarından ve ısınmak amacıyla kullandığımız kömürden çıkan gazlar yüzünden göz gözü görmüyor. Oysa soluduğumuz hava çok basit önlemlerle çok temiz olabilir. Ya denizlerimiz... Onları şimdiye kadar çöplük olarak kullanmadık mı? Bunları görmemekle kendimize kötülük ediyoruz. Sevgili dünyamızın kim bilir ne kadar ömrü kaldı?" Paragrafın yazarı için aşağıdakilerden hangisi söylenemez?
Çocukları çok sevdiği
Dünyanın geleceğinden endişe duyduğu
Çevreyi kirlettiği için pişmanlık duymadığı
İnsanların çevreye gereken özeni göstermediklerini düşündüğü