İç konuşma, okuyucuyu, kahramanın iç dünyasıyla karşı karşıya getiren bir tekniktir. Anlatıcı anlattığı kişinin duygu ve düşüncelerini kahramanın kendi ağzından, aklından geçenler şeklinde verir. Kahraman kendi kendine konuşuyormuş hissi uyandırılır. Bu bölümlerde anlatıcının varlığı ortadan kalkar. Bu parçaya göre aşağıdakilerin hangisinde bu teknik uygulanmıştır?
Simit yiyerek yürüyor. Tek tük geçenler dönüp ona bakıyordu. Kılığı düzgün bir adamın sokakta simit yemesi yasaktır. Bütün yasaklar gibi bunun da kaçamak yolu yok mu? Simidi kır, cebine sok. Tek elinle bir lokma koparıp kimseye sezdirmeden ağzına at. Ama, ben dişlerim sağlamken ısıracağım.
Haftada iki gece dostlara çay veriliyor, en aşağı iki üç gece de başkalarının davetine gidiliyordu. Aşağı sofa ile taşlık arasındaki camekân kaldırılmış, delik deşik duvarlar sarı yaldızlı bir kâğıt ile kaplanmıştı. Davet akşamları yukarıdan kilimler, iskemleler, süslü yataklar indirilerek bir kabul salonu dekoru kuruluyordu.
Mahalle kahvesinin önündeki setin üstü sanki ufak bir bahçecikti. Ortada küçük bir havuz, içinde gazoz şişeleri etrafında biraz çimen, kınar çiçekleri. Kapının sağ tarafında bazısı gecelik entarileri ile dört beş kişi İstanbul'un son zelzelesinden konuşuyorlardı.
Sadrazam bu adamı tanımıyordu. Sordu: - Burada mı oturuyor? - Evet. - Ne iş yapıyor? - Biraz zengindir. Vaktini okumakla geçirir. Tanımazsınız efendim. Hiç büyüklerle ahbaplık etmez. Büyük mevkiler istemez. - Niye? - Bilmem ama belki düşüşü var diye. - Tuhaf!