Çiçeklere renk veren, koku veren o kara toprağın altında harikulade bir alem var mıdır, yok mudur pek bilmem ama her çiçeğin bir meyveye vücut vermek maksadıyla açıldığını bilmek için âlim olmaya pek lüzum yoktur. Zaten insanlar da öyle değil midir? Hayatlarının ilkbaharında yeniden hayat bulup yeşermekte olan ağaçların çiçekleri ve yaprakları gibi terütaze, gevrek ve çiçekler gibi renkler içinde, güzel, yakışıklı olan insanlar tabiatın kendilerinden istediği meyveyi vermeyip de yalnız bir çiçek gibi süslü kalmak isterlerse hüsrana uğrarlar. Çünkü insanlara ait güzelliklerden hiçbiri ebedi değildir. Tabiat her sene dört mevsim geçirirken insanlarda normal bir ömrü yaşamaya muvaffak oldukları takdirde hayatın ilkbaharından yazına, yazından sonbaharına, sonbaharından kışına atlayacaklar, yavaş yavaş gençliğin bütün güzelliğini ve taravetini kaybederek ihtiyarlığa doğru gideceklerdir. Şevket Rado Yukarıdaki metinde hangi söz sanatına örnek vardır?
Benzetme
Kişileştirme
Abartma
Konuşturma